ورزش هایی برای تقویت عضلات چشم وبهبود دید
ورزش عضلات چشم به کسانی که از ناراحتی
چشم رنج می برند و به عینک محتاج هستند کمک می کند که با ورزش، قسمتی از ناراحتی
های چشم خود را برطرف کنند تا نیاز آن ها به عینک از بین برود یا شماره عینک آن ها
پایین بیاید. ورزش های بینایی که مطالعه می کنید تمریناتی است که معمولا به بیماران
توصیه می شود. این ورزش ها برای درمان اختلال خاصی نیستند، بلکه برای هماهنگ کردن
و تصحیح دستگاه بینایی مفیدند. این ورزش ها برای همه در هر سن و سالی مناسب و حتی برای
کودکان قابل فهمند. شما نیز چه اختلال بینایی داشته باشید و چه نه از این ورزش ها سود
خواهید برد. این تمرینات با همه سادگی به علت افزایش هماهنگی ماهیچه های چشم بسیار
موثر هستند. ابتدا تمرین هایی توصیه می شود که هر کس می تواند به تنهایی انجام دهد
و سپس تمرین های دیگری را که همه افراد خانواده می توانند باهم بکار بندند پیشنهاد
می گردد. برای انجام این ورزش ها باید در حالت تعادل قرار گیرید. برای قرار گرفتن
در حالت تعادل باید چنان بایستید که دو پایتان از هم اندکی فاصله داشته باشند و وزن
بدن تان بطور مساوی به دو نیمه بدن وارد شود. یکی از انواع حالت های تعادل این است
که پاها را به فاصله 20 تا 30 سانتیمتر از هم باز کنید و سپس به روی انگشتان پا بلند
شوید و بدن تان را به سوی سقف بکشید به نحوی که ماهیچه های ساق پا کاملا کشیده شوند.
سپس پاشنه ها را به زمین برسانید. قانون کلی در این ورزش ها این است که به محض احساس
هر گونه ناراحتی مانند سرگیجه و یا تهوع، از ادامه ورزش ها خودداری کنید. یادداشت کنید
که تا چه اندازه قادر به انجام یک ورزش بوده‌اید و سپس به انجام ورزش بعدی بپردازید.
1 . تنفس عمیق
به حالت تعادل و استراحت بایستید. از راه بینی در
حالی که سر خود را بالا گرفته‌اید دم عمیقی به مدت سه ثانیه انجام دهید. سپس در حالی
که سر را پایین می آورید عمل بازدم را از راه دهان انجام دهید. هدف نهایی انجام ده
تنفس عمیق به طریق ذکر شده است، هر چند که در اوایل ممکن است فقط قادر به انجام دو
یا سه تنفس باشید.
2 .چرخش گردن
این یک ورزش قدیمی است که فوتبالیست ها انجام می
دهند. در حالی که ایستاده‌اید، چشمان خود را به آرامی ببندید و سر خود را سه بار
در جهت گردش عقربه ساعت و سه بار برخلاف آن بچرخانید. سپس چشم خود را باز کنید و
نگاه کنید اگر هیچ گونه سرگیجه یا ناراحتی دیگر احساس نمی کنید، عمل گفته شده را سه
بار تکرار کنید. پس جمعا نه گردش سر را در هر جهت، برای مرتبه اول انجام داده‌اید.
وقتی که توانستید این تعداد چرخش را به سادگی انجام دهید، به چرخش چهارم بپردازید.
پس چشمان تان را باز کنید و نگاه کنید و سپس تمامی چیزهای گفته شده را دوباره و سه
باره تکرار کنید. هدف این است که در مجموع 12 چرخش در هر جهت انجام دهید و هر بار
پس از چهار بار چرخش چشمان را باز کنید. حرکات شما در ابتدا ممکن است کمی خشک باشد.
حرکات را تا حد امکان نرم و کامل انجام دهید اما سعی کنید که فقط گردن تان بچرخد و
تمام بدن خود را تاب ندهید.
3 . چشمک منظم
قبل از انجام این ورزش باید یک نشانه برای خود درست
کنید. برای این منظور روی یک کارت سفید به طول 5 و عرض 3 سانتیمتر یکی از حروف الفبا
را بنویسید و آن را در هم سطح چشم خود به دیوار بچسبانید و خود 150 سانتیمتر با آن
فاصله بگیرید و به حالت تعادل بایستید. بی آن که چشم تان را از نشانه بردارید، بطور
متناوب(اول چشم راست و سپس چشم چپ) روی هم رفته 40 بار چشمک بزنید. در طول این تمرین
قصد عمده این است که هدف همواره روشن و ثابت دیده شود. هر گاه به نظر رسید که نشانه
کمی از جای خود می پرد یعنی چشم شما در یافتن محل نشانه خطا می کند. آن چه در این
تمرین مهم است منظم انجام دادن آن است.
4 . چرخش چشمان بسته
همان طور که در حالت تعادل ایستاده‌اید، به آرامی
چشمان خود را ببندید و صحنه گرد بزرگ دواری را در نظر آورید. سپس مجسم کنید که نقطه
رنگینی در پیرامون صفحه وجود دارد که با دوران صفحه آن نیز به چرخش در می‌آید. آن
گاه چرخش این نقطه رنگین را بر روی صفحه دنبال کنید(گردش چشمان به دنبال این نقطه باید
چنان باشد که اگر شخص دیگری به شما نگاه کند چرخش کره چشم را در پس پلک ها ببیند).
حالا در همین حال، شست و انگشت اشاره خود را به طرف نقطه رنگین نشانه کنید و نقطه
رنگین خیالی را در حالی که دو انگشت را روی هم مالش می‌دهید دنبال کنید. مهم نیست که
از دست راست خود استفاده کنید یا چپ، ولی از شما می خواهیم که جهت گردش دست خود را
تغییر دهید. به این معنا که گاه چرخش نقطه رنگین خیالی را از راست به چپ و گاه از چپ
به راست مجسم کنید. چرخش چشمان به دنبال نقطه رنگین در هر جهت باید یک دقیقه ادامه
پیدا کند.
5 . چرخش سر
به حالت تعادل بایستید و نشانه‌ای را که در تمرین
قبل به روی آن حرف الفبا نوشته بودید دوباره به دیوار رو‌برو آویزان کنید و خود در
150سانتیمتری آن بایستید. انگشتان دو دست را در پشت سرتان به هم جفت کنید. اینک درحالی
که چشمان تان باز و نگاهتان به روی نشانه ثابت شده است، سرتان را در یک دایره کوچک
بچرخانید. به تدریج در حالی که نشانه را هم چنان به وضوح می بینید، می توانید دایره
چرخش سر را بزرگ تر کنید ولی ممکن است که مدت زیادی طول بکشد تا قادر به این کار باشید.
می توان این تمرین را به مدت یک دقیقه در هر جهت انجام داد.
6 . حرکت چشم بسته در جهات چهارگانه
منظور از این تمرین تغییر وضعیت کره چشم است که باید
با نظم مشخصی انجام شود. حرکت کره چشم باید چنان باشد که انگار با چشمان باز از یک
جسم به جسم دیگر نگاه می کنیم. به حالت تعادل بایستید و چشمان خود را ببندید. سپس
با نظم مشخص چشمان خود را تا آن جا که مقدور است به راست، چپ، بالا و پایین حرکت دهید.
اگر یکی از افراد خانواده جهت حرکت را با صدای بلند برای تان تکرار کند و مثلا بگوید
راست، چپ، بالا، پایین سودمند است. می توانید نظم ورزش را روز به روز تغییر دهید
ولی نظم کار خود را در هر روز معین ثابت نگه‌دارید. این تمرین باید به مدت دو دقیقه
ادامه یابد. این ورزش ها را می توانید تا دوبار در روز انجام دهید و هم چنین حالا
که با روش کار آشنا شده‌اید، خود می توانید راه های مشابهی را ابداع کنید و بطور دست
جمعی انجام دهید. مثلا می توانید در یک گاراژ یا اتاقی که بازی با توپ در آن اشکال
نداشته باشد، توپی پلاستیکی را آن چنان به بالا پرت کنید که به آرامی به سقف بخورد.
برای این کار هماهنگی بین ماهیچه های دست و تشخیص دقیق فاصله سقف ضروری است و چون
معمولا سقف بطور یکنواخت رنگ شده است تشخیص فاصله آسان نیست. می توانید طنابی از یک
دیوار به دیوار مقابل وصل کنید و به جای زدن توپ به سقف، توپ را به طناب بزنید و قبل
از این که توپ به زمین بخورد دوباره آن را بگیرید و با دقت چنان به بالا پرت کنید که
فقط با سقف یا طناب به آرامی برخورد کند. اگر افرادی که در این تمرین شرکت می کنند
برای حرکت موفقیت‌آمیز امتیاز کسب کنند، این تمرین به یک بازی مفرح تبدیل می شود.
اینک این پرسش پیش می آید که آیا این تمرین های ساده، واقعا بینایی را بهبود می بخشند؟
پاسخ این پرسش مثبت است. البته این ورزش ها هیچ اختلال یا بیماری خاصی را درمان نمی
کنند ولی به ماهیچه های چشم هماهنگی می بخشند و اختلال های ناشی از ناهماهنگی ماهیچه
های چشم را ممکن است منجر به اختلال در تطابق شوند از بین می برند. در واقع همان
گونه که شنا عضلات بدن را قوی می کند، این تمرین ها نیز دستگاه بینایی را تقویت می
کنند. البته این تمرین ها زمانی واقعا اثر می بخشد که بطور مرتب و مداوم انجام شوند،
در حالی که سادگی آن ها اغلب افراد را فریب می دهد و به موثر بودن آن ها مشکوک می
سازد.نتیجه نهایی این ورزش ها به صورت نمره های بهتر در درس، مطالعه راحت تر، برطرف
شدن سردردها، و موفقیت در ورزش نمایان می شود.
نظرات