حاج عبدالرضاهم راضی شداززندگی

چه روزحزن انگیزی بودمردی بزرگ ازدیارغرب، دلاوری متدین ومومنی واقعی،بی تکبروبی تکلف بعدازمدتهارنج جراحات شیمیایی رژیم بعثی بسوی ملکوت پرکشیدحاج عبدالرضاحاج علیانی راخوب می شناختم باهمه فرق می کردته اهل تکبربودنه اهل ریاکاری وبشدت مواظب رفتاروکردارش بودتمام سعیش این بودکه زندگیش بروفق حلال وصراط مستقیم باشدچندسال پیش چهل میلیون ازپاداش بازنشستگی خودراپس دادوگفت احساس میکنم انقدرحق من نیست به اندازه افرادعادی ازآن برداشتم باقی راعودت داد.وهمیشه بفکرساخت مسجدوکارخیربود.وقتی اورابامدیران مفتخورچپاولگربیت المال مقایسه می کنم که حقوقهای چندصدمیلیونی برای خودمقررکرده اندنفسم راه خودراگم می کنداخلاص وقناعت اوکجااینان کجا.دلم خون می شودکه هزاران حاج عبدالرضاخون دادندوسینه سپرکردندتاکشورحفظ شودواینان چنین کنند.حاجی راخوب می شناختم هزاران فرصت بزرگ برای میلیاردرشدن داشت امااومردجبهه بودوامتحان پس داده خون وشهادت.دین وعزتش رابه دنیانفروخت مظلومانه بامکردنیاوجراحات جنگ جنگیدودرآخرتسلیم قضای الهی شد.حاج عبدارضاراخوب می شناختم اگرهمه مدیران چون اوپاکدست واقعی بودندکه دنیاگلستان بود.غم رفتنش بیسارگران است دلمان خوش است که حاج علیرضابرادردلاورش راهنوزداریم اونیزجزومردان بی ادعاست خدااوراحفظ کندوحاج عبدالرضارابیامرزد.