تکبر

تکبر این همراه همیشگی قدرت ومکنت وزور،این ویرانگرانسانیت ورحم ومروت درمیان خلق موج می زند.هرکس بنحوی تکبرمی ورزدوخودراحداقل ازکسی دیگربالاترمی بیند.درحالیکه همه ازگوشت وخون هستندوتنهادرتقوی ودانش متفاوتندحال همه این دارندوان تقوی ودانش ویاثروت وقدرت دربرابرمرگ ذلیلندوخوار تابه سراغشان می آیدبه لاشه ای متعفن وبی ارزش تبدیل میشوندکه همان مجیزگویان ومتملقان دیروزسعی دارندهرچه زودتردرزیزخروارهاخاک مدفونش کنند.

وقتی میمیریم ما را به اسم صدا نمیکنند و درباره ما میگویند: جسد کجاست ؟
و بعد از غسل دادن میگویند :جنازه کجاست ؟
وبعد از  خاک سپاری میگویند: قبر میت کجاست ؟
همه لقب ها و پست هایی که در دنیا داشتیم بعد از مرگ فراموش میشه
مدیر ، مهندس ، مسؤول ، دکتر، بازرس...

پس فروتن و متواضع باتکبرمال ومنال ومقام خودرابه رخ دیگران نکشیم .ظلم نکنیم حقی راپایمال نکنیم دلی رانشکنیم.آشیانی راویران نکنیم.مرگ هرلحظه درکمین ماست.به هیچکس هم درهرپست ومقام ومنصبی باشدتضمین زنده بودن برای لحظات آینده رانداده اند.فراموش نکنیم که پادشاهان ورهبران وعالمان وثروتمندان وزورمداران بسیاری مرده اندوهیچ نامی ازآنان نیست پس ایکاش بخودبیاییم وجبران مافات کنیم کاش وهزاران ایکاش دیگر...