آزادگان سرافراز

فرض کنیدباوجودتمام تکنولوژی های مدرن رفاهی وصوتی تصویری،اینترنت وبهترین غذاهاتنهابرای یک روزحق خروج ازاتاق خودراندارید.تمام امکانات بالاهم دراختیارتان است امابااستفاده ازقوه قهریه پدربه شمادستورداده حق خروج نداری ودرب راقفل نموده است.

شایدبرای دقایقی فکرکنیم حالاطوری نشده خودموباشبکه های اجتماعی واینترنت وخواب مشغول می کنم تااین ظلم یک روزه بناحق یک طوری بگذره.

امایه ساعت نشده دلت به هیچکدام که قبلاساعتهامشغولش بودی نمیره.دچارعصبانیت افسردگی پرخاشگری بی قراری وحس زندانی ابدبودن میشی هیچ چیزی نمیتونه حواستوپرت کنه فکرت فقط دنبال رهایی وازادیه حتی درخانه پدری وباتمام امکانات رفاهی. دیوانه وارافکارواعمال مختلفی برای فرارازاین وضعیت اجباری وظالمانه بسرت میزنه ازامتحان کردن انواع کلیدهاتافکربازکردن لولاوحتی شکستن درب وخروج ازپنجره.

حالاشایدکمی فقط یک سرسوزن ازحال اسرای ایرانی رادرک کنید. اونانه جاومکان مناسب ونه امکانات اولیه زندگی ونه هیچ سرگرمی ورفاهی دراختیارشون نبودوغیرازاین تحت بدترین شکنجه های روحی وجسمی وبی خبری مطلق ازاوضاع جنگ وخانواده خودبودند.گاه اونهاروبه خط می کردندووعده می دادندداریدآزادمیشیدسواراتوبوس کرده وتاکربلاهم می بردندکه قبلش زیارتی هم بکنید.یکدفعه دل شادشون پرازغم میشدکه جای آزادی سراززندان وشکنجه گاه جدیددرمی آوردندوبازهم روزهای زجرآورتکرارمی شد.واین تکرارسالهای سال بادلشوره هاوعذابهای روحی جسمی فولادوجودپربرکت رزمندگان اسیررافرسایش میداد.قدهاخمیده وچهره هادرهم شکسته وبرف پیری برسروروی نشسته بعدازسالهاعذاب ازسوی پلیدترین دشمنان به خاک میهن بازگشتند.

مقدمشان تاابدگلباران