(مرغ سحر)

 هرچیزی نابجاوبی حدباشدهدردادن عمرومال وعولطف واعتباراست.وقتی بیش ازحدخودراصرف دیگران کنی هم توقعشان رابیحدبالابرده ای وهم درآخرمیفهمی که هدررفته ای ونه تنهاقدرت راندانسته اندبلکه ازآنچه خرجشان کرده ای هم ناراضیندوبیشترمیخواهندوتوبیشترش رانتوانی وعاجزودلشکسته ودرمانده شوی. ممکن است برای فرزندیادوست یاهمکار ازجان ومال واعتباروعمرت برایش مایه بگذاری ازهمه چیزخودت بگذری ولی آنقدرافراطکنی که دلش رابزندیاتوقعش نابجابقدری بالارودکه همه راجزووظایف عادی وحتمی توقلمدادکندکه بایدانجام میدادی دراین میان کسی آب نباتی مجانی یابلیط متروی اورامهمان کندبسیارقدرشناس ترخواهدبودنسبت به تویی که هستی ات رابرایش هدر دادی وتومیمانی وپشیمانی یاتوقعات بسیاربیشتری که دیگردرذهن آن افرادجزو وظایف همیشگی توست وکمترشدنش موجبات تنفروخشم وطلبکاری آنهامیشود.بیجا وبیحدمهربان نباشیدهرچیزی راحدی ودلیلی قائل باشیدمبادا حکایت آن شودکه کسی هرروزبرای دیگری گل وشیرینی هدیه می بردوکس دیگرهرروزاوراسیلی میزد یکروزآنکه گل می بردپول ودل دماغش رانداشت مبدل شدبه چهره منفورولی آنکه همان روزحال سیلی زدن نداشت تبدیل شدبه چهره محبوب...